پسرم اسطوره دنیای منی

سلاااااااااااااااااااااااام به دوستای گل و نازنینم الان که دارم این پست رو می نویسم هزار و چهارصدتا کار دارم که باید تو یک ساعت انجام بدم. اومدم بدو بدو این مطلب رو بزارمو برم. ما امشب داریم میریم خونمون انشاااااااااااااااالله به سلامتی. فکر میکنم اگه خدا لطف کنه و کارامون جفت و جور بشه بتونیم یک ماه و نیم خونه باشیم. طبق اخبار رسیده تلفن خونه کلا مشکل مخابراتی پیدا کرده و اینترنت پر سرعت هم اونجا فعلا ندارم. به همین دلیل شاید تا چند روز نسبتا طولانی نتونم بیام و پست جدید بذارم. برای همین الان با این زور و ضرب اومدم که بگم : دوستان عزیز وبلاگی، همتون رو دوست دارم. ممنونم از دعاهای خیر همگی و نظرات قشنگی که تو این مدت برامون گذاشت...

 کیان عزیزم: فردا تو میروی وباز من می مانم و من...چقدر کم توقع شده ام نه بوی تنت رامی خواهم نه صدای نفس هایت را نه دیگر بودنت را...همین که گاهی درخیالم بیایی و سایه ات از کنار سایه تنهاییم بگذرد کافیست.... مرا به آرامش میرساند اصطکاک سایه هایمان...چقدر سخت بود باور اینکه کسی بیاید کوچک و بی ادعا ولی باثبات برقلبت بنشیند...نمیدانم دلت برایم تنگ می شود یا نه؟ شاید گاهی باشنیدن صدایم آن سوی خطوط تلفن گاهی لبخندی بر لبانت بنشیند اما وقتی دلت تنگ شد نوشته ام را به نام خودت بخوان که برای تو نوشته ام . واژه هایم ساده است فراموش کن واژه های سخت را ....در این دنیای ماشینی یاد گرفته ام انسان مدرنی باشم و هر بار که دلتنگ می شوم به جای اشک و بغض ...

سلام یه سلام خسته و کوفته برف و بارندگی در کنار همه قشنگی و خیر و برکتاش ،برای من یکی لااقل منشا زحمت و غصه شد با یک ویروس لعنتی اش. جمعه بعد از ظهر به یکباره کیان  سوختگیِ شدید گرفت. ما اونقدر مواظب این مساله بودیم که تعجب کردیم. گفتم شاید پودرش رو عوض کردیم بهش نساخته. تا دو ساعت بعدش شدت سوختگی چند برابر شد. بعد با عرض معذرت ا.س.ه.ا.ل شد و در هر بار دفع جیغش میرفت هوا از سوختگیه پاهاش. هرچی پمادای مختلف رو امتحان کردیم جواب نداد تا اینکه صبح اول وقت بردیمش دکتر. دکتر فرمودند یک ویروس جدیده، تحفه برفِ جدید، که باعث عفونت گوش،اسهال و اسیدی شدن مدفوع میشه و علت سوختگیه پاهاش هم همین بوده.دارو داد و گفت تا دوساعت بعد از زدن آمپولش ...

سلاااااااااااام صبحی داشتم درس میخوندم. گفتم برم تو هال یه سر به کیان بزنم. دیدم مامان پریبا داره کیان رو ماساژ میده و هی بوسش میکنه............ مادر نازنینم، مادر مهربونم چقدر مدیونتم. چقدر به تو بدهکارم در این زندگی . مادر عزیزم........... پس فردا داریم برمی گردیم خونه خودمون. سه ماه اینجا بودیم. کیان کوچک ما اولین پاییز زندگیش رو در ارومیه و خونه بابابزرگیش تجربه کرد. الان که دارم به این سه ماه نگاه می کنم فقط و فقط مادرم رو می بینم که داره برا کیان آبمیوه میگیره. داره با هزار ترفند و قربون صدقه بهش غذا میده. داره بهش با کلی شعر و آهنگ شیر میده. داره کیان رو میشوره. داره ماساژ شبانه اش رو میده. مامانم داره با عروسکا و کیان خاله با...

  عاشقتم کیاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااان ...

اینجا دارم میرم بلیطامون رو بخرم خریدممممممممممممممممم. هورراااااااااااااااااااااااا   سه شنبه ساعت 20:30 حرکت از تبریز به تهران، ساعت23:40 حرکت از تهران به کرمان انشالله ...

سلاااااااااااااام   روز 21 آذر روز نجات آذربایجان از دست عثمانیها بوده است. در گذشته معتقد بودن که در این روز یک برف سنگین میباره و باعث خوشحالیِ مردم آذربایجان میشه. من که چند ساله اینجا نبودم ولی میگن این اتفاق هرساله می افته. و امروز 21 آذر با این صحنه صبحگاهی روبرو شدیم.      فسقلیِ ما که خدا رو شکر خوب جاش گرم و نرمه   کنار بخاری ، رو پای مادربزرگی داره برا خودش آواز می خونه   پروردگارا : آرامش را همچون دانه های برف آرام و بی صدا بر سرزمین قلب ک سانی که برایم عزیزند ببار     ممنونیم خدایا از هدیه صبحگاهیت ...

سلااااااااااااااام. خوبین انشالله؟ ما که هم خوبیم هم بی حالیم. چون امروز سفر ما به خونه مون فعلا یک روز عقب افتاد. به میمنت هفته پژوهش دو تا از مقالات مامان پریسا مورد پذیرش قرار گرفته اند و صبح سه شنبه به جای اینکه مامان پریسا در جوار همسر نازنینش از زندگی لذت ببره باید بره همایش و در مورد نانو لایه ها سمینار ارائه بده. چه کارش میشه کرد ،  ما که سه ماه روی خونه مونو ندیدیم این یه روزم روش. زندگی همینه................. بگذریم ............ امروز فرصت شد بیام و  عکس کادوهای دندونیه پسرم رو براش بذارم تا یادگار بمونه.   البته همشونو براش نگه میدارم مثل همه کادوهایی که تا حالا از مادربزرگا و عمه و خاله اش گرفت...

کیان و اولین لمس برف کیان عمر مامان کیان عشق بابا بازی جدید کیان،لگد زدن به در   اینجا دیگه خسته شده داره استراحت میکنه   احساس پرانتزی را دارم  که همه ے اتفاقات خوب  داخل آن اتفاق مے افتد . آری ؛ خدا را مهمان قلب کوچکم  کرده ام ...     خدایا شکرت ...

سلام من به غنچه ای که صبحدم ، به خنده باز می شود . . .   سلااااام. خوبین که انشالله؟ امروز با صدای پیامک موبایلم بیدار شدیم. یه اس ام اس اومده بود با این محتوا:   "سلام. صبح شنبه تون به خیر. این هفته آخره که ما از هم دوریم و من از این بابت کلی خوشحالم.دوستتون دارم و از راه دور محکم می بوسمتون.بووووووووووووووووووووووس"   پس ما هم با یاد خدا و توکل به بزرگیِ خودش و با تمام انرژی این هفته آخر رو شروع می کنیم. انشالله همه کارامون به خوبی پیش بره و بتونیم با امنیت خاطر و بدون دغدغه بریم خونمون و برسیم به شب یلدا و نذری اربعین و روضه خونه عمو سعید و.... خلاصه کلی زندگی در پیش است انشالله.   سلام ای ...